Kleinschalige 'binnenstebuiten’ gekeerde woongebouwen

Bij woonblokken is het de gewoonte om de buitenzijde formeel te houden; in het omsloten binnengebied is doorgaans ruimte voor een meer informele sfeer. In het geval van het project Hoog en Laag in Heiloo was er aanleiding om dit principe om te keren. 

Op de plek waar tachtig seniorenwoningen moesten komen stonden voorheen een klooster en enkele rijen arbeiderswoningen. Om op dergelijke locaties het stratenpatroon van de omgeving te introduceren deed nogal geforceerd aandoen. In plaats daarvan werd de aangetroffen situatie als uitgangspunt genomen. Een betekenisvol kenmerk van het gebied was dat het werd begrensd door achtertuinen van de omliggende bebouwing. Bij de (destijds nog af te breken) arbeiderswoningen was evenmin sprake van een strikte scheiding tussen privé en openbaar.              

De seniorenwoningen zijn ondergebracht in drie paviljoenachtige gebouwen die vrij in de groene ruimte staan. Het grootste kwam in 2003 gereed; de andere twee zijn in aanbouw. Als gevolg van de zojuist genoemde omkering hebben de beganegrondwoningen hun tuinen aan de buitenkant gekregen. Daarmee spiegelen ze zich aan de achtertuinen van de huizen eromheen. Ertussendoor slingert de klinkerweg die het complex ontsluit. Aan de woongebouwen zelf is het informele karakter af te lezen aan de balkons en aan de ambachtelijke, gestapelde houtconstructies.

In de door de woongebouwen omsloten binnengebieden wordt juist een verstilde sfeer opgeroepen. De bodem is bedekt met wit grind en de rondom lopende galerijen roepen associaties op met een kloosterhof. Het binnengebied is afgesloten; alleen bewoners hebben er toegang.

Waar ze dicht bij de bestaande bebouwing liggen zijn de woongebouwen twee lagen hoog. Van hieruit loopt het dak langzaam op, zodat er op een zeker moment ruimte is voor een derde woonlaag (vlak voor de overgang levert dat een bijzondere woning op met een extra hoge binnenruimte). Op de plaats waar het hoge en het lage deel van het dak elkaar weer tegenkomen, ligt de transparante entreehal die toegang geeft tot de lift en het binnengebied.

Olof Koekebakker (uit monografie DP6. Tien jaar architectuur)