Een grote keuken en een gemeenschappelijke buitenruimte

Bij het wooncomplex voor Turkse ouderen in Haarlem werden samen met de toekomstige bewoners sessies gehouden om te achterhalen aan welke eisen het wooncomplex wat hen betreft moest voldoen. Het overleg met de bewoners leverde veel meer op dan de voorspelbare wens om bij de voordeur een ruimte te hebben om de schoenen neer te zetten. Zo wilden ze graag een keuken die groot genoeg is voor een eettafel;  het was geen bezwaar dat hier een wat kleinere woonkamer tegenover zou staan. Ook bleek er behoefte aan een zekere zonering binnen de woning om te voorkomen dat bezoekers in contact komen met de meest private vertrekken, zoals de slaapkamers en de badkamer. 

Ten slotte toonden de bewoners zich enthousiast over het idee om alle buitenruimten samen te voegen. Dat heeft geleid tot een gemeenschappelijk dakterras met een grote pergola op de eerste verdieping, tussen het lage bouwdeel van twee woonlagen en het hoge bouwdeel van vijf woonlagen. Aan dit terras is tevens een gezamenlijke ontmoetingsruimte verbonden.

De culturele achtergrond van de bewoners is ook in het beeld van het wooncomplex tot uitdrukking gebracht, zonder dat daarmee de relatie met de bestaande bebouwing in de omgeving is veronachtzaamd. Zo is het metselwerk uitgevoerd in gewone baksteen, maar dan wel in een mozaïek-achtig metselverband. Rond de collectieve ruimten – de entrees, het dakterras – zorgen de gevels van wit en gekleurd stucwerk voor een mediterrane sfeer. 

Olof Koekebakker (uit monografie DP6. Tien jaar architectuur)