Liduinaschool

De Liduinaschool is ontworpen door architect Joseph Klijnen uit Rotterdam en in 1920 gebouwd. In de ochtend van 3 maart 1945 wierpen Engelse bommenwerpers duizenden kilo's bommen af op Bezuidenhout. Het grootste deel van de Amalia van Solmsstraat werd volledig verwoest tijdens het bombardement. Alleen de Liduinaschool en enkele huizen bij de Louise de Colignystraat bleven gespaard. Het gebouw van de Liduinaschool is daarom een van de oudste gebouwen in de buurt en in de geschiedenis van het Bezuidenhout van bijzonder belang en betekenis.

De Liduinaschool is vooral ook een prachtig authentiek schoolgebouw, dat na honderd jaar nog steeds haar kwaliteiten bezit. Rijzig en statig, maar ook speels en karaktervol. De typische asymmetrie, gevelornamentiek, de hoge ruimten en ramen, de tegelvloeren, trappenhuizen en kleurstelling maken de unieke sfeer van de Liduinaschool. Het gebouw is daardoor geliefd bij de leraren, bij huidige bewoners en kinderen die hier dagelijks naar school gaan. Maar het gebouw voldoet niet overal meer aan de eisen van deze tijd.

Het ontwerp laat zien dat het bestaande gebouw op een doeltreffende manier goed kan worden aangepast aan de eisen en wensen van deze tijd. De bestaande gevels en daken blijven behouden en worden geïsoleerd. Energie wordt duurzaam opgewerkt, waardoor de school energiezuiniger wordt en kan voldoen aan de BENG-eisen. Het bestaande gebouw wordt aan de zuidzijde voorzien van een uitbouw van vier verdiepingen hoog. Deze uitbouw geeft de zuidgevel van het bestaande gebouw een zeer goed isolerende nieuwe gevel en zorgt dat de achtergelegen lokalen voldoende groot zijn.

Door enkele strategische ruimtelijke ingrepen ontstaat ruimte voor ruime leerpleinen. De klaslokalen worden aan de gangkant voorzien van grote ramen, zodat lokalen en leerpleinen ruimtelijk verbonden worden en aansluiten bij wensen van een eigentijdse leeromgeving.

De bestaande (te kleine) gymzaal en de kinderopvang maken plaats voor een nieuwe uitbreiding. Hier krijgen de Liduinaschool en 2Samen een extra voordeur. De nieuwe uitbreiding heeft op de begane grond veel glas, waardoor alle functies veel contact hebben met de omgeving en de straat. De nieuwe witte gevelpuien worden gemaakt van geprofileerd hout, in aansluiting op het subtiele reliëf in de houten kozijnen van het bestaande gebouw. De gevels van de 1e verdieping worden bekleed met verticale latten, afwisselend vlak en haaks geplaatst. Hierdoor krijgt de gevel een natuurlijk reliëf en ontstaat een mooi grafisch ritme van licht en schaduwwerking, vergelijkbaar met het zachtere reliëf van metselwerk met tussenliggend voegwerk of het geribbelde reliëf van de keramische doorgaande pannendaken van de woonhuizen in de Amalia van Solmsstraat.